Rys historyczny
Gmina Obryte jest jedną z 7 gmin powiatu pułtuskiego. Gmina położona jest w północno wschodniej części powiatu Pułtuskiego; a centralno - północnej części województwa mazowieckiego.
Zajmuje 139 km2 co stanowi 16,9 powierzchni powiatu. Lasy stanowią 45% obszaru gminy . Na terenie gminy znajduje się około 5.000 mieszkańców w 24 wsiach w tym 20 sołtectwach. Na terenie gminy nie działają zakłady przemysłowe, jest to gmina typowo rolnicza.
Nazwa wsi Obryte wiąże się z okresem kiedy mieszkańcy musieli borykać się z dziką zwierzyną. Wtedy wieś byłą obryta rowami. Stąd wzięła się właśnie jej nazwa. Gmina Obryte leży w Puszczy Białej która jest dużym kompleksem leśnym. Na terenie gminy żyli Kurpie którzy słynęli z tańców, haftów, wycinanek, ozdób z drzewa, ozdobnych domów (tzn. chat kurpiowskich). Jeszcze do dziś można spotkać starszych ludzi którzy mają jeszcze stroje ludowe, hafty, wycinanki.
Chata kurpiowska w Obrytem
W miejscowości Sokołowo znajdują się dwa obiekty wpisane do rejestru zabytków. Są to: drewniany kościół parafialny oraz dzwonnica. W miejscowości Zambski do rejestru jest wpisany kościół parafialny i najstarsza cześć cmentarza, a we wsi Obryte kościół parafialny i tak samo jak w Zambskach najstarsza cześć cmentarza. 
Według danych IPN w Bartodziejach doszło do zabójstwa rodziny Wiśniewskich. Szczepan Wiśniewski właściciel majątku, członek Armii Krajowej wraz z żoną Janiną, córką Henryką Twarowską oraz synem Andrzejem Twarowskim zamieszkiwali w Bartodziejach gm. Obryte. Wymienione osoby zostały w dniu 26 czerwca 1945 r. zastrzelone w miejscu swojego zamieszkania za wyjątkiem Andrzeja Twarowskiego wówczas dziecka, który z ukrycia obserwował całe zajście. Do opisanych zbrodni, według części przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków, dopuścić się mieli funkcjonariusze PUBP w Pułtusku, którzy utworzyli samorzutnie „bojówkę”, w ramach której mieli w latach 40. pozbawiać życia mieszkańców powiatu pułtuskiego „niewygodnych dla władzy ludowej” i uznanych za jej przeciwników politycznych (na obecnym etapie śledztwa IPN teza ta nie została jednoznacznie potwierdzona innymi dowodami). Ponadto w toku tego śledztwa zebrano materiał dowodowy dający podstawę do uznania, iż funkcjonariusze PUBP w Pułtusku dopuścili się podczas przesłuchań znęcania zarówno fizycznego jak i psychicznego nad zatrzymanymi i tymczasowo aresztowanymi osobami z terenu Pułtuska i okolicy.
|
